مایرهوفر، مانفرد: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=۱۹۲۶م | |زادروز=۱۹۲۶م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۲۰۱۱م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=اتریشی | |ملیت=اتریشی | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}مایْرْهوفِر، مانْفْرِدْ (۱۹۲۶)(Mayrhofer, Manfred)<br><p>خاورشناس اتریشی. در جنگ جهانی دوم، در جبهۀ ایتالیا، به اسارت انگلیسیها درآمد (۱۹۴۴). پس از آزادی، به اتریش بازگشت (۱۹۴۵) و از دانشگاه گراتس دانشنامۀ دکتری در زبانشناسی تطبیقی گرفت (۱۹۴۹). استاد زبانشناسی عمومی و زبانهای هند و اروپایی در دانشگاههای گراتس (۱۹۵۱ـ۱۹۵۳)، ارلانگن (۱۹۵۴ـ ۱۹۵۵)، وورتسبورگ (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸) و وین (از ۱۹۶۶) بود. در ۱۳۴۷ش در کنگرۀ باستانشناسی ایران در شیراز شرکت کرد. پایهگذار و رئیس کمیسیون ایرانی در فرهنگستان علوم اتریش بوده است. از آثارش: ''فرهنگ اشتقاقی سانسکریت'' در ۳ جلد (هایدلبرگ ۱۹۵۶ـ۱۹۷۳)؛ ''فرهنگ زبان فارسی باستان''، با همکاری ویلهم براندنشتاین (ویسبادن؛ ۱۹۶۶)؛ ''از دنیای نامهای کهن ایرانی'' (اینسبروک، ۱۹۷۱)؛ ''نامهای کهن ایرانی از لوحههای تختجمشید'' (وین، ۱۹۷۳)؛ رساله در زبان پالی در ۲ جلد (هایدلبرگ، ۱۹۵۱)؛ ''دستور زبان سانسکریت'' (برلین، ۱۹۵۳)؛ ''هند و آریاییها در آسیای مقدم باستانی'' (ویسبادن، ۱۹۶۶) است.</p> | }}مایْرْهوفِر، مانْفْرِدْ (۱۹۲۶-۲۰۱۱م)(Mayrhofer, Manfred)<br><p>خاورشناس اتریشی. در جنگ جهانی دوم، در جبهۀ ایتالیا، به اسارت انگلیسیها درآمد (۱۹۴۴). پس از آزادی، به اتریش بازگشت (۱۹۴۵) و از دانشگاه گراتس دانشنامۀ دکتری در زبانشناسی تطبیقی گرفت (۱۹۴۹). استاد زبانشناسی عمومی و زبانهای هند و اروپایی در دانشگاههای گراتس (۱۹۵۱ـ۱۹۵۳)، ارلانگن (۱۹۵۴ـ ۱۹۵۵)، وورتسبورگ (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸) و وین (از ۱۹۶۶) بود. در ۱۳۴۷ش در کنگرۀ باستانشناسی ایران در شیراز شرکت کرد. پایهگذار و رئیس کمیسیون ایرانی در فرهنگستان علوم اتریش بوده است. از آثارش: ''فرهنگ اشتقاقی سانسکریت'' در ۳ جلد (هایدلبرگ ۱۹۵۶ـ۱۹۷۳)؛ ''فرهنگ زبان فارسی باستان''، با همکاری ویلهم براندنشتاین (ویسبادن؛ ۱۹۶۶)؛ ''از دنیای نامهای کهن ایرانی'' (اینسبروک، ۱۹۷۱)؛ ''نامهای کهن ایرانی از لوحههای تختجمشید'' (وین، ۱۹۷۳)؛ رساله در زبان پالی در ۲ جلد (هایدلبرگ، ۱۹۵۱)؛ ''دستور زبان سانسکریت'' (برلین، ۱۹۵۳)؛ ''هند و آریاییها در آسیای مقدم باستانی'' (ویسبادن، ۱۹۶۶) است.</p> | ||
<br><!--38110800--> | <br><!--38110800--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان شناسی غیرایران]] | [[رده:زبان شناسی غیرایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۰
| مانفرد مایرهوفر Manfred Mayrhofer | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۶م |
| درگذشت | ۲۰۱۱م |
| ملیت | اتریشی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای زبان شناسی تطبیقی از دانشگاه گراتس |
| شغل و تخصص اصلی | زبان شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | خاورشناس |
| فعالیت های مهم | پایه گذار و رییس کمیسیون ایرانی فرهنگستان علوم اتریش |
| آثار | دستور زبان سانسکریت (برلین، ۱۹۵۳)؛ هند و آریایی ها در آسیای مقدم باستانی (ویسبادن، ۱۹۶۶) |
| گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
مایْرْهوفِر، مانْفْرِدْ (۱۹۲۶-۲۰۱۱م)(Mayrhofer, Manfred)
خاورشناس اتریشی. در جنگ جهانی دوم، در جبهۀ ایتالیا، به اسارت انگلیسیها درآمد (۱۹۴۴). پس از آزادی، به اتریش بازگشت (۱۹۴۵) و از دانشگاه گراتس دانشنامۀ دکتری در زبانشناسی تطبیقی گرفت (۱۹۴۹). استاد زبانشناسی عمومی و زبانهای هند و اروپایی در دانشگاههای گراتس (۱۹۵۱ـ۱۹۵۳)، ارلانگن (۱۹۵۴ـ ۱۹۵۵)، وورتسبورگ (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸) و وین (از ۱۹۶۶) بود. در ۱۳۴۷ش در کنگرۀ باستانشناسی ایران در شیراز شرکت کرد. پایهگذار و رئیس کمیسیون ایرانی در فرهنگستان علوم اتریش بوده است. از آثارش: فرهنگ اشتقاقی سانسکریت در ۳ جلد (هایدلبرگ ۱۹۵۶ـ۱۹۷۳)؛ فرهنگ زبان فارسی باستان، با همکاری ویلهم براندنشتاین (ویسبادن؛ ۱۹۶۶)؛ از دنیای نامهای کهن ایرانی (اینسبروک، ۱۹۷۱)؛ نامهای کهن ایرانی از لوحههای تختجمشید (وین، ۱۹۷۳)؛ رساله در زبان پالی در ۲ جلد (هایدلبرگ، ۱۹۵۱)؛ دستور زبان سانسکریت (برلین، ۱۹۵۳)؛ هند و آریاییها در آسیای مقدم باستانی (ویسبادن، ۱۹۶۶) است.