دباغیان، غلامرضا: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}دباغیان، غلامرضا (آشتیان ۱۳۳۸ش)<br> | }}دباغیان، غلامرضا (آشتیان ۱۳۳۸ش - )<br> | ||
[[پرونده: 20062800.jpg | بندانگشتی|دباغيان، غلامرضا]]کاراتهکا ایرانی. از ۱۳۵۲ زیر نظر حسین پیری تمرین کرد. از ۱۳۷۲ مربی، از ۱۳۷۷ سرمربی و از ۱۳۸۰ مدیر تیمهای ملی کاراته ایران بوده است. شاگردانی بسیار تربیت کرد که برخی از آنان قهرمان جهان شدند. با رهبری او تیم ملی ایران از ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲ به عناوینی چون مقام سوم جهان (اسپانیا، ۲۰۰۲)، قهرمان و نایبقهرمان جوانان و امیدهای جهان (فرانسه، ۲۰۰۳ و یونان، ۲۰۰۱)، نایبقهرمان بازیهای آسیایی بانکوک (۱۹۹۸)، سه دوره قهرمان آسیا و دو دوره نایبقهرمان آسیا و مقام قهرمانی کاپ جهانی فرانسه (۱۳۷۹) دست یافته است. او در ۱۳۸۲ مربی برتر سال ایران شد. | [[پرونده: 20062800.jpg | بندانگشتی|دباغيان، غلامرضا]]کاراتهکا ایرانی. از ۱۳۵۲ زیر نظر حسین پیری تمرین کرد. از ۱۳۷۲ مربی، از ۱۳۷۷ سرمربی و از ۱۳۸۰ مدیر تیمهای ملی کاراته ایران بوده است. شاگردانی بسیار تربیت کرد که برخی از آنان قهرمان جهان شدند. با رهبری او تیم ملی ایران از ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲ به عناوینی چون مقام سوم جهان (اسپانیا، ۲۰۰۲)، قهرمان و نایبقهرمان جوانان و امیدهای جهان (فرانسه، ۲۰۰۳ و یونان، ۲۰۰۱)، نایبقهرمان بازیهای آسیایی بانکوک (۱۹۹۸)، سه دوره قهرمان آسیا و دو دوره نایبقهرمان آسیا و مقام قهرمانی کاپ جهانی فرانسه (۱۳۷۹) دست یافته است. او در ۱۳۸۲ مربی برتر سال ایران شد. | ||
<br><!--20062800--> | <br><!--20062800--> | ||
[[رده:ورزش]] | [[رده:ورزش]] | ||
[[رده:اشخاص ایران]] | [[رده:اشخاص ایران]] | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۵۵
| غلامرضا دباغیان | |
|---|---|
| زادروز |
آشتیان ۱۳۳۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| رشته | کاراته |
| جوایز و افتخارات | مربی برتر سال ایران در ۱۳۸۲ |
دباغیان، غلامرضا (آشتیان ۱۳۳۸ش - )
کاراتهکا ایرانی. از ۱۳۵۲ زیر نظر حسین پیری تمرین کرد. از ۱۳۷۲ مربی، از ۱۳۷۷ سرمربی و از ۱۳۸۰ مدیر تیمهای ملی کاراته ایران بوده است. شاگردانی بسیار تربیت کرد که برخی از آنان قهرمان جهان شدند. با رهبری او تیم ملی ایران از ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۲ به عناوینی چون مقام سوم جهان (اسپانیا، ۲۰۰۲)، قهرمان و نایبقهرمان جوانان و امیدهای جهان (فرانسه، ۲۰۰۳ و یونان، ۲۰۰۱)، نایبقهرمان بازیهای آسیایی بانکوک (۱۹۹۸)، سه دوره قهرمان آسیا و دو دوره نایبقهرمان آسیا و مقام قهرمانی کاپ جهانی فرانسه (۱۳۷۹) دست یافته است. او در ۱۳۸۲ مربی برتر سال ایران شد.