حبیب الله بلور: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:2042151264.jpg|جایگزین=از راست: جهانبخت توفیق، غلامرضا تختی، حبیبالله بلور، محمدعلی فردین و عباس زندی|بندانگشتی|از راست: جهانبخت توفیق، غلامرضا تختی، حبیبالله بلور، محمدعلی فردین و عباس زندی]]حبیبالله بلور (تهران 1292- تهران 23 فروردین 1361ش) | }}[[پرونده:2042151264.jpg|جایگزین=از راست: جهانبخت توفیق، غلامرضا تختی، حبیبالله بلور، محمدعلی فردین و عباس زندی|بندانگشتی|از راست: جهانبخت توفیق، غلامرضا تختی، حبیبالله بلور، محمدعلی فردین و عباس زندی]] | ||
[[پرونده:2042151264-4.jpg|بندانگشتی|352x352پیکسل|حبیبالله بلور]] | |||
حبیبالله بلور (تهران 1292- تهران 23 فروردین 1361ش) | |||
کشتیگیر، مربی تیم ملی کشتی و بازیگر ایرانی سینما. در محافل ورزشی، به ویژه کشتی، از او به عنوان بنیانگذار کشتی نوین ایران یاد میشود. همچنین بلور پرافتخارترین مربی کشتی ایران بوده است. | کشتیگیر، مربی تیم ملی کشتی و بازیگر ایرانی سینما. در محافل ورزشی، به ویژه کشتی، از او به عنوان بنیانگذار کشتی نوین ایران یاد میشود. همچنین بلور پرافتخارترین مربی کشتی ایران بوده است. | ||
وی در سال | وی در سال ۱۳۱۸ش در نخستین دورهی مسابقات قهرمانی کشتی ایران در هر دو رشتهی آزاد و فرنگی به مقام قهرمانی رسید. قهرمانیهای او در سالهای ۱۳۱۹، ۱۳۲۲ و ۱۳۲۳ش تکرار شد. بهترین نتیجهی تاریخ کشتی ایران در المپیک ۱۹۵۶م [[ملبورن]] و اولین قهرمانی تیم ملی کشتی ایران در جهان (۱۹۶۱م یوکوهاما) با سرمربیگری وی به دست آمد. بلور که به عنوان کشتیگیر نتوانست تجربهی حضور در رقابتهای معتبر بینالمللی را به دست آورد با لباس مربی به مدت 5 سال حضور در رقابتهای متعدد بینالمللی را تجربه کرد. او در المپیک ۱۹۵۲ [[هلسینکی]] به عنوان دستیار صائیم اریکان، سرمربی ترک تیم ملی، در کادر فنی تیم قرار داشت که با ۲ مدال نقره و ۳ مدال برنز (اولین مدالهای کشتی ایران در المپیک) و مقام سومی تیمی ایران همراه شد. سرمربیگری حبیبالله بلور از رقابتهای المپیک ۱۹۵۶م ملبورن آغاز شد که تیم ایران با دو مدال طلای [[غلامرضا تختی]] و [[حبیبی، امامعلی|امامعلی حبیبی]] و دو مدال نقرهی [[یعقوبی، مهدی|محمدمهدی یعقوبی]] و [[خجسته پور، محمدعلی|محمدعلی خجستهپور]] بهترین نتیجهی تاریخ کشتی ایران در المپیک را بهدست آورد. در رقابتهای جهانی ۱۹۵۷م [[استانبول]]، ۱۹۵۸م [[صوفیه، شهر|صوفیه]] و ۱۹۵۹م تهران هم کشتیگیران ایرانی با هدایت بلور به نبرد حریفان خارجی خود رفتند و بهترین مقام کسب شده در این سالها سومی رقابتهای جهانی ۱۹۵۷م استانبول بود. در رقابتهای المپیک ۱۹۶۰م رم تیم ایران با هدایت بلور پنجم شد، اما نقطهی اوج کار وی رقابتهای جهانی ۱۹۶۱م یوکوهاما بود که تیم ایران با 5 مدال طلای [[سیف پور، محمدابراهیم|محمدابراهیم سیفپور]]، [[صنعتکاران، محمدعلی|محمدعلی صنعتکاران]]، [[مهدی زاده، منصور|منصور مهدیزاده]]، امامعلی حبیبی و غلامرضا تختی، همچنین مدال نقرهی [[سلطانی نژاد، نصرالله (قم ۱۳۱۵ـ تهران ۱۳۷۴ش)|نصرالله سلطانینژاد]] و مدال برنز [[حمید توکل]] با پشت سر گذاشتن شوروی و ترکیه اولین قهرمانی در رقابتهای بینالمللی را به دست آورد و یکی از دو قهرمانی تیم ایران در تاریخ کشتی کشور در خارج از کشور رقم خورد. وی در آستانهی رقابتهای جهانی 1962م تولیدو آمریکا که تیم ایران در این رقابتها سوم شد مدت کوتاهی رئیس فدراسیون کشتی شد که این ریاست عمر زیادی نداشت. از مهمترین شاگردان بلور میتوان به [[ملاقاسمی، حسین|حسین ملاقاسمی]]، مصطفی تاجیک، [[فردین، محمدعلی (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۷۹ش)|محمدعلی فردین]]، نبی سروری، جهانبخت توفیق، شعبان بابااولادی، [[زندی، عباس (کشتی گیر)|عباس زندی]]، امامعلی حبیبی، محمدابراهیم سیفپور، غلامرضا تختی، محمدعلی صنعتکاران، منصور مهدیزاده، محمدعلی خجستهپور و محمدمهدی یعقوبی اشاره کرد. | ||
حبیبالله بلور پس از کنارهگیری از کشتی به درخواست محمدعلی فردین به سینما رو آورد و مجموعاً در ۲۲ فیلم سینمایی بازی کرد. | حبیبالله بلور پس از کنارهگیری از کشتی به درخواست محمدعلی فردین به سینما رو آورد و مجموعاً در ۲۲ فیلم سینمایی بازی کرد. | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۰: | ||
'''فیلمشناسی''' | '''فیلمشناسی''' | ||
''مردی از اصفهان'' (امیر شروان- | ''مردی از اصفهان'' (امیر شروان- ۱۳۴۶ش)''؛ زنی به نام شراب'' (امیر شروان- ۱۳۴۶ش)''؛ سلطان قلبها'' (محمدعلی فردین- ۱۳۴۷ش)؛ ''خشم کولی'' ([[اسماعیل ریاحی]]- ۱۳۴۷ش)؛ ''ببر مازندران'' ([[خاچیکیان، ساموئل|ساموئل خاچیکیان]]- ۱۳۴۷ش)؛ ''آوارههای تهران'' ([[بهادری، عزیزالله|عزیزالله بهادری]]- ۱۳۴۷ش)؛ ''مالک دوزخ'' (امیر شروان- ۱۳۴۸ش)؛ ''قصر زرین'' (محمدعلی فردین- ۱۳۴۸ش)؛ ''لیلی و مجنون'' ([[یاسمی، سیامک|سیامک یاسمی]]- ۱۳۴۹ش)؛ ''عروس بیانکا'' ([[شاپور قریب]]- ۱۳۴۹ش؛ ''رام کردن مرد وحشی'' (کمال دانش- ۱۳۴۹ش)؛ ''دزد و پاسبان'' ([[محمود کوشان]]- ۱۳۴۹ش)؛ ''آدم و حوا'' (امیر شروان- ۱۳۴۹ش)؛ ''مردان سحر'' (اسماعیل نوریعلاء- ۱۳۵۰ش)؛ ''ماهپیشونی'' (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۰ش)؛ ''درختان ایستاده میمیرند'' (امیر شروان- ۱۳۵۰ش)؛ ''پهلوان در قرن اتم'' ([[مهدی میرصمدزاده]]- ۱۳۵۰ش)؛ ''عباسه و جعفر برمکی'' (امیر شروان- ۱۳۵۱ش)؛ ظفر ([[رهبر، صابر|صابر رهبر]]- ۱۳۵۱ش)؛ ''خردجال'' (کمال دانش- ۱۳۵۱ش)؛ ''دو کبوتر'' (ایرج فاطمی- ۱۳۵۲ش)؛ ''جنگجویان کوچولو'' (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۲ش)''.'' | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۳
| حبیبالله بلور | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1292ش |
| درگذشت | تهران 23 فروردین 1361ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | کشتیگیر، مربی و سرمربی تیم ملی کشتی |
| شغل و تخصص های دیگر | بازیگر سینما |
| آثار | سلطان قلبها (محمدعلی فردین- ۱۳۴۷)؛ خشم کولی (اسماعیل ریاحی- ۱۳۴۷)؛ ببر مازندران (ساموئل خاچیکیان- ۱۳۴۷)؛ آوارههای تهران (عزیزالله بهادری- ۱۳۴۷)؛ مالک دوزخ (امیر شروان- ۱۳۴۸)؛ قصر زرین (محمدعلی فردین- ۱۳۴۸) |
| گروه مقاله | ورزش |
| جوایز و افتخارات | قهرمانی کشور در سالهای 1318، 1319، 1322 و 1323 |
حبیبالله بلور (تهران 1292- تهران 23 فروردین 1361ش)
کشتیگیر، مربی تیم ملی کشتی و بازیگر ایرانی سینما. در محافل ورزشی، به ویژه کشتی، از او به عنوان بنیانگذار کشتی نوین ایران یاد میشود. همچنین بلور پرافتخارترین مربی کشتی ایران بوده است.
وی در سال ۱۳۱۸ش در نخستین دورهی مسابقات قهرمانی کشتی ایران در هر دو رشتهی آزاد و فرنگی به مقام قهرمانی رسید. قهرمانیهای او در سالهای ۱۳۱۹، ۱۳۲۲ و ۱۳۲۳ش تکرار شد. بهترین نتیجهی تاریخ کشتی ایران در المپیک ۱۹۵۶م ملبورن و اولین قهرمانی تیم ملی کشتی ایران در جهان (۱۹۶۱م یوکوهاما) با سرمربیگری وی به دست آمد. بلور که به عنوان کشتیگیر نتوانست تجربهی حضور در رقابتهای معتبر بینالمللی را به دست آورد با لباس مربی به مدت 5 سال حضور در رقابتهای متعدد بینالمللی را تجربه کرد. او در المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی به عنوان دستیار صائیم اریکان، سرمربی ترک تیم ملی، در کادر فنی تیم قرار داشت که با ۲ مدال نقره و ۳ مدال برنز (اولین مدالهای کشتی ایران در المپیک) و مقام سومی تیمی ایران همراه شد. سرمربیگری حبیبالله بلور از رقابتهای المپیک ۱۹۵۶م ملبورن آغاز شد که تیم ایران با دو مدال طلای غلامرضا تختی و امامعلی حبیبی و دو مدال نقرهی محمدمهدی یعقوبی و محمدعلی خجستهپور بهترین نتیجهی تاریخ کشتی ایران در المپیک را بهدست آورد. در رقابتهای جهانی ۱۹۵۷م استانبول، ۱۹۵۸م صوفیه و ۱۹۵۹م تهران هم کشتیگیران ایرانی با هدایت بلور به نبرد حریفان خارجی خود رفتند و بهترین مقام کسب شده در این سالها سومی رقابتهای جهانی ۱۹۵۷م استانبول بود. در رقابتهای المپیک ۱۹۶۰م رم تیم ایران با هدایت بلور پنجم شد، اما نقطهی اوج کار وی رقابتهای جهانی ۱۹۶۱م یوکوهاما بود که تیم ایران با 5 مدال طلای محمدابراهیم سیفپور، محمدعلی صنعتکاران، منصور مهدیزاده، امامعلی حبیبی و غلامرضا تختی، همچنین مدال نقرهی نصرالله سلطانینژاد و مدال برنز حمید توکل با پشت سر گذاشتن شوروی و ترکیه اولین قهرمانی در رقابتهای بینالمللی را به دست آورد و یکی از دو قهرمانی تیم ایران در تاریخ کشتی کشور در خارج از کشور رقم خورد. وی در آستانهی رقابتهای جهانی 1962م تولیدو آمریکا که تیم ایران در این رقابتها سوم شد مدت کوتاهی رئیس فدراسیون کشتی شد که این ریاست عمر زیادی نداشت. از مهمترین شاگردان بلور میتوان به حسین ملاقاسمی، مصطفی تاجیک، محمدعلی فردین، نبی سروری، جهانبخت توفیق، شعبان بابااولادی، عباس زندی، امامعلی حبیبی، محمدابراهیم سیفپور، غلامرضا تختی، محمدعلی صنعتکاران، منصور مهدیزاده، محمدعلی خجستهپور و محمدمهدی یعقوبی اشاره کرد.
حبیبالله بلور پس از کنارهگیری از کشتی به درخواست محمدعلی فردین به سینما رو آورد و مجموعاً در ۲۲ فیلم سینمایی بازی کرد.
فیلمشناسی
مردی از اصفهان (امیر شروان- ۱۳۴۶ش)؛ زنی به نام شراب (امیر شروان- ۱۳۴۶ش)؛ سلطان قلبها (محمدعلی فردین- ۱۳۴۷ش)؛ خشم کولی (اسماعیل ریاحی- ۱۳۴۷ش)؛ ببر مازندران (ساموئل خاچیکیان- ۱۳۴۷ش)؛ آوارههای تهران (عزیزالله بهادری- ۱۳۴۷ش)؛ مالک دوزخ (امیر شروان- ۱۳۴۸ش)؛ قصر زرین (محمدعلی فردین- ۱۳۴۸ش)؛ لیلی و مجنون (سیامک یاسمی- ۱۳۴۹ش)؛ عروس بیانکا (شاپور قریب- ۱۳۴۹ش؛ رام کردن مرد وحشی (کمال دانش- ۱۳۴۹ش)؛ دزد و پاسبان (محمود کوشان- ۱۳۴۹ش)؛ آدم و حوا (امیر شروان- ۱۳۴۹ش)؛ مردان سحر (اسماعیل نوریعلاء- ۱۳۵۰ش)؛ ماهپیشونی (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۰ش)؛ درختان ایستاده میمیرند (امیر شروان- ۱۳۵۰ش)؛ پهلوان در قرن اتم (مهدی میرصمدزاده- ۱۳۵۰ش)؛ عباسه و جعفر برمکی (امیر شروان- ۱۳۵۱ش)؛ ظفر (صابر رهبر- ۱۳۵۱ش)؛ خردجال (کمال دانش- ۱۳۵۱ش)؛ دو کبوتر (ایرج فاطمی- ۱۳۵۲ش)؛ جنگجویان کوچولو (اسماعیل کوشان- ۱۳۵۲ش).